Çok olmadık eve geleli.
Gittiğimiz oyunu da sevmedik.
Pek keyifsizdim sanki.
--
Yollarda yoruldum da yoruldum sanki günlerdir taş taşıyormuşum gibi..
Oysa yorgun değildim hiç de..
Bitkindim.
Dizlerim ağrıyordu bundan sebep.
Otobüste bir an her şeyin buğulanıvermesi de yol üstündeki bir lokantadan gelen soğan kokusundan olmalıydı. Ne olacaktı ya başka?
Annem de yok.
Annesiz eve geldik gece.
Ev mi dedim ben?
Annesiz ev mi olurmuş be!
Oysa daha dün gece bana ne güzel şeyler hazırlayıvermişti işten geldiğimde..
Gözüme bakıp yüzüme gülmüştü bir de.
Hatta birlikte oturmuş gülüşüyorduk, keyifliydik bu saatlerde.
-
Hem..
Hem benim bu kalp de arızalı galiba..
Hadi evde kimse yok,
ulan içinde de mi kimse olmaz insanın.
Olanı da yok, olmayanı da yok.
-
Neyse.
Onca insan sevdim tek başıma.
sevmeyivereyim biraz da.
-
evet.
düm düz bir gece idi.
idi.
bitti yani, bu kadarmış gün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder