"Ateş sönmeye yüz tutmuş, yıldızların ışıltısı uçuklaşmaya başlamıştı. Huzursuzca dolaşan rüzgar kendi hikayesini hiç kimseye anlatmıyordu. Roland uykusunda kendi ellerini ayaklarını oynattı, sonra da hareketsiz kaldı. Susuzluğunu arttıran bir rüya görüyordu. Karanlıkta dağların biçimleri belli olmuyordu. Genç adam suç duygusuyla ilgili düşünceleri kafasından kovmuştu. Çöl onu kavururken bu düşünceleri unutmuştu".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder